یک نفره!
من نمیدونم چه خیری توی «پیاده‌روی دونفره زیر برگ‌ریزون و چیک چیک بارون و...» هست که اینقدر جماعتی براش سر و دست می‌شکنن و جماعت دیگه‌ای در حسرتش آبغوره می‌گیرن! به من یکی که تک‌نفره رفتن خیــــــــــلی بیشتر حال میده! مَـخسوزن توی این فصل پاییز، با این همه نوبرانه‌ی خوشمزه و دهن‌آب‌اندازش!!
راستش هر دفعه اومدیم بیرون و خواستیم یه ناخنک بزنیم به اینا:
یا یه ظرف کوچولو از اینا بخریم:
یا حتّی یه احوالی از این آقای خوش‌تیپ و محترم بپرسیم:
یا اقلّ اقلّش لبی تر کنیم:
هی با نیشگون و سقلمه‌ی این ضعیفه‌های ورپریده، از انواع جهت‌های چپ و راست و بالا و پایین و جلو و عقب(!) مواجه می‌شیم که: «ای کارد به خیکّت بخوره! که باز هوس هله هوله کردی» و «عین زنای حامله همه‌ش ویار آت و آشغال داری» و «خجالت نمی‌کشی با این شکم گنده‌ت بازم می‌خوای خرخوری کنی؟!» و «ای زقّوم و هلاهل بخوری با این همه چِلاس بازی!» و از این قبیل نصایح و لوایح!
خلــــــــاصه! از من به شما نصیحت! هیچوقت گول این تبلیغات پر زرق و برق پوچ و الکی رو نخورین:
و همیشه به عاقبتش فکر کنین!!
اعترافیّه:از همون زمانی که یاروچه‌ای بیش نبودیم، همیشه وقتی مهمونی، جایی می‌رفتیم و سر سفره می‌نشستیم، آرزو می‌کردیم اون غذایی که خیـــــــــلـــــی دوست داریم رو هیچکس دوست نداشته باشه!!
الحاقیّه:الحقّ و الانصاف از محاسن و فوایداین یه دونه هزار دونه نوبرانه‌ی پاییزینمیشه چشم پوشید!
