با یک گل بهار شد!
بله عزیزان! حتما خاطر شریفتون هست که بلدیه‌ی فخیمه‌ی تهران، با توجه به خطر انقراض نسل دوچرخه‌سواراندر ایران، در یک اقدام فرهنگی و بشردوستانه دست به تهیه و نصب این تابلوهای قشنگ قشنگ زد تا همه مارو نسبت به شادتر بودن دوچرخه‌سواری، اونم از نوع دسته جمعیش، آگاه کنه!
همون‌طوری که می‌بینین، از لبخندهای منقش بر لبان این خانواده‌یعزیز، می‌شه شاد بودن عمیقشون رو تصور کرد!
مشخصه که ماشالّا هزار ماشالّا یکی از یکی شادتر و شنگولتر! دوچرخه چندنفره که باشه، یه دونه هندونه و سه تا بادکنک هم داشته باشی، دیگه آخــــررررر خوشیه! (البته گمونم نقّاش محترم تا حالا روی زمین غیرآسفالته دوچرخه‌سواری نکرده!یا که زیر ب.ا.سن اهل و عیال این خانواده شاد، ایربگی چیزی نصب کرده که توی دست اندازهای این راه علفی، دردشون نمی‌گیره و اینطورسرخوشن!)
بله! اینجا بود که ما طبق معمول عقب موندیم و کشورهای اجنبی که داشتن با ماهواره‌هاشون مارو نیگاه می‌کردن، یه دفگی دوزاریشون افتاد که ایییییییی دل غافل! پس رمز شاد بون اینه که ما نمی‌دونستیم؟؟!!؟؟ یالّا ملت! سریع دست به کار بشین و شادی‌آفرینی کنین!
این شد که ملّت کافر از خدا به دور، به توصیه‌های شهرداری معظّم ما عمل کردن و یکی یک وسیله‌یدوچرخ پرظرفیت تهیه کردن و اهل و عیال رو چیدن روش و شروع کردن بهرکابزدن!
ریوزو تاناکورای ژاپونی که این موتور رو با پس‌انداز یارانه‌هاش خرید
حامد کرزای خان دلشاد که خسته از سیاست، پا به این مرکوب شاد نهاد و دلش گشاد شد!
عبدالقرتی خان، پسر عمه‌یکرزای؛ عمه کرزای در خورجین موتر مستتر است!
اوبامای کلک‌باز با اون یکی عیالش! و با اون یکی بچه‌هاش!
شاهرخ خان، که از وقتی به این زندگی شاد روی آورده، آب زیر پوستش دویده و تپل مپل شده!
اینم خونواده بابرکت آمیتا چاخان! آیشواریا رای دوربین ندیده، رو به عکاس نشسته!
الحاقیه:غروبی از بیرون داشتم بر می‌گشتم خونه، یه دفگی چندتا از کامنت‌های این پُست یادم اومد! لای جمعیت پــق زدم زیر خنده!! از اونجایی که مدیریت بحرانم قویه، سریع گوشی رو از جیب بغل لباسم درآوردم و گرفتم در گوشم که بله! مثلا داریم با رفیقمون چرت و پرت تف می‌دیم! مردم نگن مرتیکه‌ی گنده دیوونه شده! حالا دیوونه شده واقعا؟!؟!
