بازپخش (5): چُرتایش!
زمستون، مزرعه‌ی آخرت سازمان‌هاست!! چندماه آخر هر سال، سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی و غیردولتی و نیمه‌دولتی و ... میمونن که با پولای بادکرده چیکار کنن، مدام از چپ و راست همایش و سمینار و نمایشگاه دستاوردها و از این قبیل خندق‌های بلا واسه ریخت و پاش بودجه‌ی باقیمونده راه می‌ندازن که بعد توی گزارشاشون بگن ما اِل کردیم و بِل فرمودیم تا واسه‌ی سال آینده بتونن بودجه‌ی بیشتری بگیرن! چهارشنبه و پنجشنبه‌ی هفته‌ی پیش، جاتون خالی از صبح تا غروب همایش بودیم! این هفته هم یه همایش برای فردا و یه همایش هم چهارشنبه و پنجشنبه دعوتیم! جمعه هم یه ورک‌شاپ تخصصی داریم که البته به علت همزمانی با یه نشست دیگه احتمالا هیچکدومو نمی‌تونیم شرکت کنیم! دعوت‌نامه‌ها هم که پره از مضامین عالیه توأم با پاچه‌خواری!!
لذا با توجه به اهمیت ویژه‌ی این همایش‌ها و اهتمام و دغدغه‌ی ما (به عنوان یک همایش‌بروی حرفه‌ای!) برای آگاه‌سازی مخاطبین عزیز وبلاگ، بخشی از آداب شرکت در همایش‌ها، سمینارها، و نشست‌های علمی، تخصصی و ... رو به اطلاعتون می‌رسونیم!
1. طبیعتاً اولین گام اجرایی هر همایش، ارسال دعوتنامه هاست و شما به عنوان مدعو باید استراتژی کشف و گزینش (!) همایش‌هایی که به رفتنش بیرزه رو داشته باشین! قاعدتاً همایش‌هایی که از سر صبح شروع میشه و آخرین برنامه معمولا حوالی اذون ظهر هست، معلومه که توشون خبری از ناهار نیست! بهترین گزینه، همایش‌هایی هست که توی سین برنامه، حوالی نیم ساعت قبل از اذان ظهر تا حدود یک ساعت بعدش گزینه‌ی "نماز و پذیرایی" تکرار می‌کنم، دقت بفرمایید:"نماز و پذیرایی"داشته باشه! و البته بعد از اون هم برنامه‌ای چیزی باشه!
2. زمان حضور در محل سمینار و همایش: یه فرمول ساده داره! هر ساعتی که اعلام کردن، یک ساعت و چهل دقیقه بذارین روش! یعنی اگه مثلا گفته بودن ساعت 7:30 صبح، مطمئن باشین آغاز همایش ساعت 9:10 خواهد بود و اگه گفته بودن ساعت 9، طبیعتاً ساعت 10:40 بهترین وقت ورود به سالنه و مطمئن باشین به قرآن و سرود اول ماجرا هم می‌رسین!
3. نکته‌ی بعدی، روش ورود به سالن سمیناره! دقت بفرمایید اگه همایش توی آمفی‌تئاتر بود، موکت‌فرش کفپوش تزئینیه! کفشاتونو در نیارین لطفا!
4. انتخاب نقطه‌ی مناسب برای نشستن خیلی مهمه! اگه از محل کار، مامور به شرکت نشدین و لزومی به دیده شدن توی اخبار یا عکسای گزارش همایش نیست، طبیعتاً چند ردیف عقبتر که راحت‌تر بتونین بخوابین بهترین گزینه است! در انتخاب صندلی در هر ردیف هم دقت کنین که صندلی اولی و آخری اصلا‌ً توصیه نمیشه! چون احتمالا در طول همایش مجبور میشین چند مرتبه از خواب بپرین و از جاتون بلند بشین یا لنگاتون رو بالا بیارین تا راه رو واسه عبور و مرور باز کنین!
5. در هنگام نشستن روی صندلی، دقت کنین که سلام و احوالپرسی فقط و فقط با نفر کناری انجام بشه! با نفر یه صندلی اونورتر هم با کله‌ی مبارک یه اشاره محبت‌آمیز میکنین! دیگه نمیخواد 180 درجه برگردین و مثلا با برادرزاده‌ی باجناق همکارتون که اتفاقاً توی صف دستشویی اداره باهاش آشنا شدین و الان توی سه ردیف پشت سر شما نشسته خوش و بش کنین! بی‌کلاسیه!
6. اگه بسته‌ی پذیرایی (کیک و آبمیوه و موز و خلال دندون و کفی بوگیر کفش و مکعب روبیک و مایو....!) و بسته‌ی فرهنگی و آموزشی (معمولا کیف و خودکار و لاک غلط‌گیر و کتاب مجموعه مقالات سمینار و کاغذ یادداشت و جاسوییچی و گلابپاش و سررسید سال آینده!)رو موقع ورود بهتون ندادن، یه نیمساعتی دندون رو جیگر بذارین و نچُرتین! میتونین بعد از تحویل گرفتن اقلام فوق الذکر، چرت شیرین رو شروع کنین!
7. مورد داشتیم طرف وقتی بسته‌ی فرهنگی یا پذیرایی رو گرفته و دیده که مثلا توی بسته‌ی نفر کناری کش تنبون هست و توی بسته‌ی این نیست، لنگ کفش درآورده و قال کرده و سمینار رو به هم ریخته! شما هم میتونین از این کارا بکنین! ولی ساده‌ترش اینه که به محض اطلاع از این ظلم فاحش، برین چند ردیف عقبتر بشینین و یه بسته‌ی دیگه بگیرین!!!
8. خوب! حالا میتونین از شیرین‌ترین قسمت همایش بهره‌مند بشین! چُرتایش! پژوهش‌ها نشون داده که سخنرانی اساتید محترم و ارائه‌ی مقالات فوق تخصصی در همایش، قوی‌تر از لالایی نَن‌جون خدابیامرز فلانی تاثیر خواب‌آوری داره و حتی دیده شده در مواردی که ارائه مطالب همراه با پاور با فونت خیلی ریز بوده، اثرات هیپنوتراپی هم داشته!
9. اگه لابلای سخن‌رانی‌ها، مسئولین محترم کِرم ریختن (مثلا کلیپ اپرای خر با زمینه‌ی صدای رعد و برق پخش شد! یا مجری یه شعر قاسم‌آبادی دکلمه کرد!) و شما رو از خواب ناز بیدار کردن، خیلی نگران نشین! به محض شروع سخنرانی بعدی، بدخواب‌ترین مدعوین هم روح پرفتوحشون رو به آغوش خواب میسپرن!
10. فعالیتهای جنبی در هنگام سخنرانی: ناخن گرفتن، حفاری اکتشافی نقاطی از بدن که معمولا وقت نمی‌کنین رسیدگی کنین، مثلا سوراخ‌های دماغ و گوش و ...! چت با مخاطب خاص(!) از طریق گوشی و با نرم‌افزارهای کفرآمیز، درس خواندن(!)، ملاعبه با انگری بردز و سایر آلات لهو و لعب!، شمردن تعداد چراغهای سقف یا صندلی‌ها (برای تسهیل در امر به خواب رفتن!) تمرین خطاطی و نقاشی (که آبرومندترین شیوه‌ی سرگرمی در همایش‌ها می‌باشد!) و برای خانمها: آینه و موچین رو بردارین و یواشکی به خدمت موهای تک و توکی که توی صورتتون یا از توی دماغتون به بیرون زده، برسین!
11. نگران از دست دادن مطالب گهربار ارائه شده نباشین! کتاب مجموعه‌ی مقالات همایش به همراه سی‌دی فایل‌های پاورپوینتش همین الان زیر دستتون هست و یا این که موقع خروج می‌گیرینش! میتونین بعدا بخونین! اگه حالشو داشتین!
12. اگه با کفش خوابتون نمیبره و موقع خواب پاهای مبارکو از توی کفش درآوردین، از حدود ساعت یازده کم کم آماده بشین و کفشاتونو پاتون کنین که به مجرد رسیدن فرمان حمله، ممکنه از حول هلیم کفشاتون بره زیر صندلی‌ها و وقتی سر میز برسین که همه در حالی که دارن دندوناشون رو خلال می‌کنن برمی‌گردن و فقط آروغ غذا بهتون می‌رسه!
13. یکی از ناجوانمردانه‌ترین حرکات شرکت‌کننده‌ها، جیم کردن بعد از ناهاره! دیده شده که سخنران بعد از ناهار، از فرط تنهایی توی سالن آمقی‌تئاتر، شکست عاطفی خورده و بجای سخنرانی آواز هندی خونده! البته شما خوانندگان عزیز در مواقع ضروری میتونین از این تکنیک استفاده کنین!
14. و در آخر، نوشتن اسم و یادگاری در دفتر همایش، اقدامی موثر در راستای دعوت شدن به همایشهای بعدیه! از دستش ندین!
امیدوارم این توصیه‌های ارزشمند که برگرفته از تجارب فراوان حقیر در امر مهم همایش‌گردی هست به دردتون بخوره!
